yıllardır boş zamalarımda kemençe ve tulumu niçin karadenizlilerin bulduğunu düşünür dururum. yok hani niye gitar değil de tulum abi, size de mantıksız gelmiyo mu? uyan ey karadenizli olmayan kardeşim, böyle böyle 'bölüyorlar' bizi. her neyse, tam ümidi kesmiştim ki bugün çok ilginç bir şey yaşandı. radyoda kazım koyuncu'nun tulumlu kemençeli bi şarkısı denk geldi. işte ne olduysa o anda oldu. yağmur, tulum ve kemençenin ruhlar aleminde beraber yaratıldığını temaşa ettim heralde. yağmurun suyun tüylerini diken diken ettiği gibi tüylerimin diken diken olduğunu hissettim. gerçi çok sürmedi tekrar bunalıma girmem, ama kısa da olsa bu anı yaşamak tekrar hayata bağladı beni. bunları niçin mi anlatıyorum ey facebook'lu kardeşim. tek sebebi var; öyle hava kapalı diye bunalıma girmene gerek yok, aç kazım koyuncu'dan tulumlu kemençeli bi müzik, mutlu ol. sıkma canını..
