insanoğlu nankör, insanoğlu bencil herkes sadece karşındakinin yaptıklarını görüyor. Sadece karşı tarafı yargılıyor. Kimsenin kendinden haberi yok. Kimse kendi yaptıklarından sorumlu tutulmak istemiyor. Bütün günahı, bütün vebali her daim başkalarına yıkıyor. Peki ya neden? Neden bu bencillik? Neden bu kör olma isteği? Bu hayatta eğer birinin değiştiğini düşünüyorsanız bu mutlak olarak sizin sayenizde olan bir şeydir. Kimse değişmiyor aslında karşımızdakilere şekil verenlerde bizleriz. Gerek ruhsal anlamda gerekse kişilik. Çoğu zamansa zihnimizin eseri oluyoruz. Kendi yaptığımız kuruntuların tesiri altında kalıyoruz. Ama değişmeyen en büyük şey ise bencilliğimiz Bak şimdi ben bu yazıyı tam olarak sana yazıyorum. Hani belki bir insanı bu bencillikten kurtarabilirim belki diye. Hayatta sadece senin doğruların yok. Hayatta sadece senin isteklerin yok. Dünya sadece senin etrafında dönmüyor. Neden yapıyorsun bunu bana? Değer verdiğim için mi? insan yerine koyduğum için mi? Unutmak istemediğim için mi? Peki belki bunları hiç biri değil peki ya neden? Bende öyle bir aşk vardı ki sana karşı, öyle savunmasız öyle içten öyle tertemiz ama sen ne yaptın biliyor musun? Tüm bu güzellikleri geri dönüşü olmayacak şekilde yok ettin. Artık içimden gelmiyor sana karşı güzel duygular beslemek. Köreldi yüreğim, kaskatı oldu sana karşı. Verilen sözler nerede peki şimdi diye soracaksın sen, verilen sözlerin hepsi arkadaşıma söylediğin o cümle var ya hani ben başkasını seviyorum, onu gerçekten seviyorum dan sonra yerle bir oldu verdiğin sözleri tutmadın demek hakkın değil bundan sonra senin. Bundan sonra karşıma çıkman bile hakkın değil. Hele verdiği sözleri tutmadı yalancı demek hiç hakkın değil! Çünkü bir insanın bu cümleleri sarf etmesi için ilk önce oturup bir düşünmesi lazım. Bende yalan yok, ben neysem oyum. Olduğu gibi görünmeyen sensin. iş çeviren sensin, yalan söyleyen sensin. Evet bunu ben sağladım. Değer verdim, serbest bıraktım, anlamaya çalıştım yanlış yaptım. Değmedi yaptıklarımın en ufak şekilde karşılığını göremedim. Ama anladım geç olsa da anladım. Mutlu olmak için, sevilmek için iyi olmak yetmiyormuş! Bundan sonrası için birkaç bir şey demek gerekirse eğer, herkes kendi yoluna gidecek. Aynı senin dediğin gibi olacak her şey unutulacak ve bir daha asla biz diye bir şey olmayacak. Ve Ben seni asla affetmeyeceğim..
