teneffüsün son dakikaları. bir arkadaşın telefonunda yılan oyunu var. bildiğiniz yılan oyunu. o günlerde o oyuna çok sarmışım. neyse aldım telefonu arkadaştan oynuyorum, ama o kadar hırslanmışım ki gözüm hiçbir şey görmüyor. rekor kırmak üzereyim. o sırada müdür yardımcısı sınıfları geziyormuş. ne sikime geziyorsa artık. neyse oyun gitgide zorlaşıyor, ter döküyorum yanmamak için. sonunda yanıyorum. ve o hışımla sırada ayağa kalkıp "amına koyayım amınaaaa, soktuğumun yılanı" diye avazım çıktığı kadar bağırıyorum. ama öyle böyle değil, bayağı bağırıyorum. tam o sırada müdür yardımcısıyla göze göze gelişim vardır ki hayatımın en enteresan saniyeleriydi. o bakışı kesinlikle anlatamam. sonra hiçbir şey demeden gitti. ulan var ya çok da saygı duyduğum bir kişilikti kendisi. yerin dibine girmiştim, başka bir hoca tanık olsaydı da o olmasaydı böyle bir şeye. sonraki lise hayatım boyunca adamın yüzüne bir daha bakamadım.
