boş olması, boş konuşması, kalın kafalı olması.
bencildir, laf anlatırsın kafasına girmez. cahil ve at gözlüklü olması zaten yeter de artar bile. insanları sürekli kırması ve karşılığında sen onu kırdığında etmediği laf bırakmaması. yaşanan her şeyi herkese, komşulara, arkadaşlara, kendi yedi sülalesine anlatması. birinin arkasından konuşup sonra yüzüne gülmesi. iki yüzlülük, yavşaklık... çoğu zaman moral bozması, her şeye söylenmesi, hiç memnun olmaması, kıskanç ve sinsi olması... üniversiteye gelmesine rağmen hâlâ büyümemiş olması. çok sebepli şeylerdir bunlar, say say bitmez.
ama benim için en önemlisi, bana birşey katmaması, boş bir insan olması. evet, iki yıllık oda arkadaşımın bu özellikleri beni yıprattı, artık aynı oda içinde resmen konuşmuyoruz ve ben böyle çok daha rahatım. keşke daha önceden yapsaydım. neyse, zararın neresinden dönersek kâr.
