2 gündür dinlediğim program. uzun aradan sonra zeki nin show fm e geçtiğini öğrendim bu arada.
dün programı kapatmadan önce masallar konusuna değindi. alo masal hattını aradı ve ''yalnız prens ve kum perisi '' diye bir masal dinletti. tabi ben bu masalı dinlerken her zamanki gibi gülüyorum.
yalnız ve yakışıklı prens, güzeller güzeli peri ya da prenses, ne bilim prensin zengin olması vs.
çocukluğum hep masal okumakla ya da masal dinlemekle geçti. hep aldandım o masallara. üniversiteye kadar her şeyin güzel olduğuna inanıyordum. üniversiteye başladıktan sonra ise, üniversitenin gençleri özgürleştirdiğini değil, dahada beter pısırıklaştırdığını, bunu da kuralları öğreterek yaptırdığını anlamıştım. ee birde iş bulma hayalleri, iyi bir maaş, geziler, tatiller, yurtdışı görmeler derken bir sürü hayalimin havaya asılı kalmasını görünce , o zaman anlamıştım. bu masallar aslında bir tür plandı.
hep yazardım bunu. tek gerçek masal kibritçi kız derdim. pamuk prensesin prensle evlenemeden öldüğüne, kül kedisinin ise soylu olmadığı için prensin ailesi tarafından reddedildiğine, amcamın anlattığı masallardaki koca devin o 3 kızı yediğine, yine şengül mengül ve destegül adlı kuzuların da kurtlar tarafından tuzağa düştüğüne, kırmızı başlıklı kızın kötü kalpli bir erkek tarafından kandırılıp tecavüze uğradığına hep inanırdım. yanılmamışım ya. zeki de bundan bahsetti. bu konuda yalnız olmadığımı öğrenince sevindim.
bu konuda ne yapılır bilmem ama küçük çocuklara o masalların çok tehlikeli geldiğine bende inanıyorum. onun yerine başka şeyler okutulmalı ve dinletilmeli.
ben hiçbir zaman prensini bekleyecek kadar deli olmadım ama bir gün o masallardaki gibi hayatı yaşayacağıma inandım bir süre. her şey iyi gidecek dedim, iş bulacağım, iyi bir param olsacak vs.
dünya adaletli bir yer değil. iskandinav gençlerine bakıyorum. benim yaşımda adam sevgilisiyle dünya geziyor. onların en fakiri bizim ülkenin orta durumlusuna denk geliyor. hayat standartları yüksek vs. mutsuz diyenlere de inanmıyorum. benim gördüğüm çoğu iskandinav gayette mutlu. asıl bizler mutsuzuz. herkesin hayatına karışarak, kafamızı namustan başka bir şey için düşündürmeyerek, dedikodu yaparak, herkesin moralini bozmaya çalışarak, asıl bizler mutsuzuz. üstelik bir tek kendimizi değil, herkesi mutsuz yapmaya çalışıyoruz.
