Geçen yaz gidip görme fırsatı bulduğum, Anadolu'nun kıymetlerinden biridir.
insanları birbirlerini sevmez ama bir arada yaşamanın yöntemini "azami umursama" olarak bulmuşlardır. Nüfusun en önemli iki kesimi Araplar ve Kürtler birbirlerini sevmez, Süryaniler zaten içe kapanık ya da kapatılmış, Türkler memur sınıfı dışında yok,olanlarda iş güç peşinde.
Biraz gözlem yapınca atfedilen medeniyetlerin kesişimi etiketinin doğru ama düşündüğümüz gibi romantik ve ütopik olmadığını; insanların toplu yaşamanın sırrını "sevgi" ile değil "duygusuzluk" ile bulduğunu fark ediyorsunuz.
Eski evleri, kiliseleri, gümüş işçilikleri, uzak çevresinde Nusaybin'e bağlı Beyaz Su görülmeli; Süryani şarapları ve 50 derecelik sıcaklık tadılmalıdır ama herkesin kol kola "Hayat sevince güzel" dansı yaptığı düşüncesinden uzak durulmalıdır.
