Sevgilisine mini etek giydirmemek diye bir kavram yoktur, olamaz. Olsa olsa bu istegi kabul eden sevgili olabilir. Erkek böyle bir istekte bulunursa (ki bunu yapmalı mıdır, yapmaya hakkı var mıdır; o ayrı bir tartışma konusudur), bu isteği sevgilisinin kabul etmesi sonucu ortaya çıkan durumdur.
Bakınız, bir gün Çankaya'da eski sevgilimin iş yerine gittim, oradan da Buca'ya geçeceğim arkadaşlarımın yanına, ders çalışmaya. Mini etek değil ama mini bir şort giymişim. Şort dediysem yaz sanmayın, hava yağmurlu. Altımda turuncu külotlu çorap var. Neyse görüştük erkek arkadaşımla. Sonra beni durağa kadar geçirecek. Yolda bir kavgaya tutuştuk biz. Neymiş efendim buralarda böyle kıyafet giyilir miymiş, bilmiyor muymuşum Çankaya'ya uğrayacağımı. Sanki Karşıyaka'da olsak laf etmeyecek o anda. Yok efendim, gıcık oldu bir kere. Dikkat çekiyoruz ya. (izmir'i bilmeyenlere not: Çankaya, Konak ile Alsancak arasında, iş yerleriyle dolu bir semttir.) Sonra ben gittim Buca'ya. Ayrıldı benden o gün. Zaten ota boka ayrılırdı. Sonra ne mi oldu? Her seferinde olduğu gibi barıştık elbette. Ve ben istediğimi giymeye devam ettim.
Bir de şöyle bir şey var ki arkadaşlar; göz, yadırgadığına bakar. (O yüzden bize daha küçüklükten engelli, çok şişman vs kişilere bakmanın ayıp olduğu öğretilir.) Normalde memleketlerinde kolsuz üst bile giymeyen leydiler, tatillik mekanlara gittiklerinde kısacık şort, askılı üst ve hatta bikini ile gezinmekten çekinmezler. Neden? Memleketlerinde karşılaşacakları ayı bakışları olmayacaktır çünkü orada. O yüzdendir ki efendim, açılıp saçılıp göz alışkanlığı kazandırılmasından yanayım ben her yerde.
