Kanal D'nin bütün tatillerde futbol oynayan köpek, beyzbol oynayan maymun, basketbol oynayan kedi filmlerini dayayıp evin Aynalı Tahir, Deliyürek izlemek isteyen kesimine karşı ilkokullu ağlamasını kullandığı, televizyon kavgası yaşattığı yıllardı. Kanal D aile içerisine nifak tohumları ekip ocaklar söndürürken ben daha ortaokula gidiyordum. Okulda nedendir bilinmez ama subay polis çocuklarına çok ilgi duyulurdu. Aramızda yeni oldukları ve henüz ne angut insanlar olduklarını anlayamadığımız için diğer kişilerden üstün görürdük. Apple'ın aynı telefonu azıcık değiştirip piyasaya sürme yönteminin sosyal hayata uyumlu hali gibiydi. O sene sınıfa iki yeni polis çocuğu gelmişti. Biri kızdı öteki de erkek. Kız olan sarışındı ki bu onu 1-0 önde başlatıyordu. Kaldı ki sınıftaki diğer kızlar Bülent Ersoy esmerliğinde ve bıyık almaktan henüz bihaber de oldukları için yeni kız birkaç fark daha atmış o da yetmemiş rövaşataya kalkıp kuvvetlice bir şut çekmişti. Şutu da tam kalbimize isabet etmişti. O yaşlarda erkekler arasında müthiş bir birlik ve beraberlik duygusu çok yoğun olduğu için hepimiz birden aşık olmuştuk. iyi resim çizenler resim derslerinde hep ona yardım ederdi, dersleri iyi olanlar hep ona kopya verirdi, sınıfta sözü geçenler hep ona artizlik yapardı, biz alt tabakadakiler ise götüne bakardık. Sınıfın erkek popülasyonu yeni dişiyi elde etmek için bütün hünerlerini sergiliyordu. Ama ne var ki hiçbirimiz hiçbir çabamıza rn ufak bir karşılık alamamıştık. Gerçi benim ufak bir zaferim vardı; bir keresinde beni işaret edip "Necip'in fermuarı açık!" diye bağırmıştı. Pipime bakması gururumu haklı olarak okşamıştı. Ama ne var ki bu ufak zaferim dişiyi elde etmeme yetmemişti. Sonraki günlerde dişinin hep sınıfa gelen diğer polis çocuğuyla takıldığını gördük. Sürekli beraberlerdi, sürekli konuşuyorlardı. Çoğumuzun varlığından bike haberi olmayan dişinin bu çocukla bu kadar yakın olması sinirimize dokunmuştu. Nazif'e karşı kollektif bir nefret birikti içimizde. Nazif'in en yakın arkadaşlarımdan olması bu durumu değiştirmedi çünkü Nazif dişiyi elimden alarak çok yanlış yapmıştı çook. Sınıfta erkekler arasında Nazif karşıtı hareket çığ gibi büyüyordu. Öğretmene söylenek için en ufak yanlışını gözetleyenlerden toplaşıp Nazif'i dövmek isteyenlere kadar pek çok ayrı fraksiyona bölünmüştü Nazif karşıtı hareket. Ben karakterime en uygun olan safı seçmiştim; pasifistler. Ama Bazif'e bir şey yapamamak da sinirime dokunuyordu. Silahsız devrim olmayacağını anlayıp pdikolojik mücadeleye giriştim. Dişinin yanındayken Nazif'in göt hacminin uzayda hoytatça ve haddinden fazla yer kapladığından Nazif'in bir savaşçı dilbet gibi çılgın ama bir o kadar da tehlikeli osuruklarından söz ettim. Göt konusunda bu kadar takıntılı olmamın çok derin psikolojik sebepleri olabilirdi ama ilgilenmiyordum. Ne yazık ki bununla ilgilenen birisi vardı; Hayallerimin Dişisi! Dişi artık benden ve psikolojik savaş tekniklerimden iyice iğrennişti bana tiksintiyle bakıyordu. Artık olacağı varsa da olmazdı. Fakat o kadar kolay pes edecek değildim. Nazif ve Dişi'nin konuşup gülüştüğü birgün Nazif'e "Koca göt!" diye bağırıp kaçtım.
