boynuma doladığım güzel putu görseler
insanlar öğrenirdi neye tapacağını
kör olsam da açılır gözüm ona sürseler
isa'nın eli diye, bir kadın bacağını.
dörtlüğüyle şu şiiri yazmam için ilham veren güzel şiir.
gözlerinde parıldıyor bir halkın kaderi
saçların tanrının imgelemi kadar kutsal
hüznün, yüreğimi deler, halkımın kederi
boşansa gözyaşların nerde bizi kurtaracak sal
aç güzel ellerini güzel rahibem
tanrım da kitabım da sensin
kollarını dolasan boynuma sahibem
ey yüreğim sen ancak bir köpeksin
iskender olsam fethetsem de bin diyar
senin gözlerini fethedemedimse neye yarar
aksa oluk oluk kandan nehirler
dünyayı gözlerin yalnız gözlerin temizler.
not: son dörtlük aslında hayallerimi anlatır. dünyayı fethetmek, düşmanları kılıçtan geçirmek ve kafataslarının üzerinde yükselmek. sonra nazlı yarin keklik gibi yürüyerek gelmesi ve güçlü kollarıma teslim olması.
o ağlarsa orada hukuksuzluk vardır ve hiçbir sal bizi onun gözyaşlarından kurtarmaz. o toplumun tanrısıdır. eğer gözleri gülerse o halk mutludur ve savaşın yıkıntılarını onun güzel gözleri düzeltir.
