bitmek bilmeyen bir iştaha sahip olan, en sonunda da kendi kendini yiyecek oburdur...
insan iradesi doymak bilmez, sadece ister. istekleri, dilekleri bitmez. gerçekleşen dilekler de tatmin etmez, yeni dilekler alır yerlerini... derken bir ömür böyle geçer. hırçın bir nehirde sürüklenen kuru bir yaprak gibi... ölümün soğuk nefesini ensesinde hissederken bile insan sahip olduklarının yarattığı tatmin duygusu içinde değil sahip olamadıklarının verdiği acı, mutlsuzluk ve pişmanlık duygularının içinde "keşke" der son nefesinde...
--spoiler--
"beraberinde getirdikleri umutlar ve korkularla akın akın gelen arzulara teslim olduğumuz sürece, kalıcı mutluluğa ya da huzura hiçbir zaman kavuşamayız"
