bir bollywood aşığı olarak my sassy girlden sonra kore sinemasına duyduğum ilgiyi kat be kat artıran ikinci filmdir kendisi. çok ilginç geldi bana açıkçası. şimdi türkiyenin şu modern,çağdaş yapısına uyarladığımızda götüyle güler belki insanlar. biz o derece çağdaşlaştık. neyse.film harbi güzel,tuhaf bir film. baştan sona bağlıyor sizi. finalini tahmin ettirmeme konusunda çok başarılıydı.
açıkçası film bende tuhaf bir tat bıraktı. hani bu kadar dramatik bir film için tat kavramından sözetmek ne denli doğru ama böyle hanımeli çiçeğini emersin de dilinde bir tat kalır ama o tadı tam anlayamazsın. güzel gibidir ama yetmez tadını anlamak için. daha çok istersin. daha çok çiçek piç edersin. öyle bişey. bir filmi(veya diziyi) izlerken karakterlerden birini(çoğunlukla başrol) veya bir tarafı tutarsın. kötü adamı veya iyi adamı tutarsın. (mesela ben behzat ç izlerken ercüment çözeri tutardım behzattan sonra). yani bi filmi tarafsız izlemeyiz kolay kolay. bu filmde tutacak bir karakter yok. hangisine elini atsan elinde kalıyor. her biri aynı bokun laciverdi veya başka tonları. en sonunda allah topunuzun belasını versin amk dedim.
izleyin izlettirin. belirli aralıklarla izlenip sürekli o tam anlaşılamayan tadı almalı.
