2005 yapımı film olsa da geçen 9 yılda tıpkı ondan önceki 50 yılda olduğu gibi hiçbir şeyin değişmediğini ve değişmeyeceğini anlamamızı sağlayan filmdir.
temelde ise abd petrole bağımlı, ortadoğu abd'ye bağımlı, abd'li şirketler abd hükümetini yönlendiriyor, hükümetleri ise ortadoğu politikacılarını ve olan halka oluyor minvalinden bilinen noktaya varmamızı sağlayan bir filmdir.
clooney filmde hakikaten kendisine hayran bırakmıştır ve saçı sakalıyla bir iranlıya da benzemektedir. kendisini film boyunc ahiç yadırgamıyoruz. malum kocaman gözler, dudaklar tam bizim bölge insanıdır. ayrıca filmde farsça'da konuşur. yakışmıştır ve bence de oscarlık bir oyun sergilemiştir.
dünya'yı 5 yahudi ailenin yönettiği hep söylenir malumunuz. bu aileler de holding sahibi olan ailelerdir. bu aileler istedikleri adamı dünyanın herhangi bir ülkesinde iktidar yapar, istemedikleri adamı da kanalizasyon tünellerinde kafasından vurdururlar.
--spoiler--
filmde babası kraldan daha modern olan prensin nasıl bir katakulliyle abd tarafından öldürüldüğü - çünkü abd'nin alt yapısı sağlam ve demokratik bir ortadoğu'ya ihtiyacı yok, aksine herzaman iç karışıklık ve taht kavgaları yaşayan bir ortadoğu'ya ihtiyacı var- ortadoğu petrolü için neleri göze aldığını izliyoruz. bunu yaparken cia ile petrol şirketlerinin nasıl paralel çalıştıkları da anlatılmakta.
filmde her olay birileri tarafından sistematik ve planlı yapılırken, devlerin hesaba katmadıkları tek şey ise müslüman toplumun intikam alma planları oluyor. aslında burada anlatılan başka bir nokta daha var, müslüman çocuklar intihar saldırıları düzenlerken bile hiçbir şeyi değiştiremiyorlar. bir tesis vurabilirler, 100 kişiyi öldürebilirler ama işleyen kocaman bir çark var. abdli petrol devleri sadece ortadoğu'da yerleşik değiller 80 ülkenin yeraltı kaynaklarını çıkarıyorlar (petrol, doğalgaz, madenler vb.) dolayısıyla abd'de verilen bir karar öyle ya da böyle mutlaka uygulanıyor.
filmin abd'nin petrol için tüm dünyayı nasıl da skip attığı ve insan hakları ya da modern ve medeni bir dünya ile nasıl da hiç ilgilenmediği çarpıcı şekilde ortaya konuluyor.
filmin temposu düşük gibi görünse de izleyiciyi sürekleyen bir yapısı da var.
