Bir gece kaybolmuş kedimin sokaktan gelen sesini duydum. Üç gün boyunca aradığım ve bulamadığım kedim tıslıyordu, tasmasındaki çıngırak çın çın kulağımı okşuyordu. Pencereden yarı vücudumu çıkarıp
- kulakkk diye seslendim.
Acı dolu bir buradayım anne kurtar beni miyavlaması geldi.
Ses arka bahçeden geliyordu ki sırf oraya bakıyor diye odamı değiştirmiş insanım, feci tırsıyorum oradan, saat 12'yi geçmiş, etraf çok pis karanlık.
Aldım telefonumu çıktım sözlük. O arka bahçeye bildiğim iki duayı okuyarak girdim, telefonumun ışığı bi bok aydınlatmıyordu, etrafım canavar doluydu, emindim bundan. Hırsızlar hep bana bakıyordu. Sapıklar her yerdeydi. Oramı buramı biri tutacaktı. Cinler çarpacaktı beni. Her şey başıma gelecekti.. Tüm bu düşüncelere rağmen Kedime kulak diye yine seslendim. çıngırak sesi bana doğru geldi, tam kedimi gördüm, kucaklayacaktım, kaçtı şerefsiz.
Oradan nasıl çıktım eve nasıl geldim hiç bilemiyorum. Yaptığım en büyük çılgınlık buydu. Gece korkudan çişe gidemeyen insanım ben. Bu yüzden bu hep aşırı geldi bana. Evet.
