geçen gece televizyonda denk geldiğim filmdir. ilk çıktığı zaman sinemada da izlemiştim. filmi pek sevmiyorum ama müzikleri bir şekilde izlettiyor resmen. özellikle kevin flynn'in mekanda sweet dreams ve seperate ways'i duyduğumda salonda sevinç çığlıkları atasım gelmişti. o ses sisteminde o müzikler mest etmişti açıkcası.
özetle; çoğu arkadaşa katılıyorum, iki saatlik bir daft punk klibi. retro olup gidiyorsunuz.
