Öncelikle karşınızdaki adamı kendinizle eşit görüyor musunuz? Doğruyu söyleyin ama...
Örneğin, geçtiğimiz günlerde bir kadın dergisinde, Biz falanca okullardan mezun, iki yabancı dil bilen, ayda şu kadar lira kazanan kadınlarız, ama bize layık adam nerede? muhabbeti yapılmıştı... Vallahi gözlerime inanamadım. Sanırsınız ki, yazıda bahsedilen kadın-kadınlar iş ilanına başvuracak!..
Tamam, iyi eğitim almış, mesleğinde başarılı bir kadınsınız, yani sosyal hayatta da erkeklerle boy ölçüşebilirsiniz yani eşitsiniz?!.. Eğer böyleyse, kendinizle gurur duyabilirsiniz ama hepsinin burada kalmaması gerekir; iyi okullarda okumanın yanı sıra kendinizi insan olarak ne kadar yetiştirdiniz? Bana kalırsa, insan olarak kendini yetiştirmişliğin ilk ölçüsü karşındakini kendinle, kendini karşındakiyle eşit görebilmektir.
Çünkü, yine etrafıma bakıyorum da, bu okumuş etmiş, meslek sahibi kadınlar bile, hâlâ erkeklerin maddi olanaklarına prim veriyorlar... Zengin olsun, evlenelim, evlenince bana şunu mu kocam alsın, bunu mu kocam yapsın... Anlayacağınız, hanımefendiler okumuş etmişliklerine rağmen hâlâ kendilerini erkeklerle eşit görmüyorlar. Ben alırım, ben yaparım demek yok...
Sonuç olarak, hem modern hayatın nimetlerinden, hem de geleneksel yapının nimetlerinden yararlanmak istiyoruz. Fakat, kazın ayağı öyle olmuyor tabii ve hayat da bize günümüzü gösteriyor.
