ilkokul 5.sınıftayız. mavi önlük, beyaz yakalarımızla şirinler gibi geziyoruz ortalıkta. öğle arasında arkadaşla tavanda ayakkabı izi çıkarma yarışı yapıyorduk. bunun için de arkadaşın kundurasını kullanıyoruz. bir ara nasıl olduysa oldu arkadaş ayakkabıyı fırlatırken elinden kaydı koca kundura gitti cama saplanıverdi! evet evet ok gibi saplandı. ne cam kırıldı, ne ayakkabı yere düştü öylece camda kaldı. boy da kısa ayakkabıyı da yerinden alamadık. çok değil beş dakika sonra gargamel ay pardon öğretmen geldi. o ayakkabıyı öyle görünce çıldırdı resmen. kim bunu yapan kim diye yırtınıyor, korkudan kimse çıkıp da "ben yaptım" diyemiyor. en sonunda herkesi tahtaya kaldırdı ve gözleriyle ayaklarımızı taramaya başladı. ve evet tek ayakkabısı olmayan arkadışımın yırtık çorabından çıkan başparmağı adeta dayağa davetiye çıkarıyordu.
velhasıl kelam bazen çok da iyi sonuçlar doğurmaz bu eylem.
