önce çok garip bir yaşamın ortasında kendi bulmak gibiydi hayatım.. farklıydı.. bazen çok kalabalıktık, bazense yapayalnızdım.
umutlarım hiç olmadı, günlük yaşadım hep..üzüntülerimi yitirdikçe kendimi unuttum..
ailemle il il gezdik, gördük, öğrendik. türkiye'nin belki de yarısı gibi.. sevindik, ağladık, söylendik, türkiye'nin belki tamamı gibi...
hiçbir zaman hayal kurmak istemedim. nasılsa biri gelip çalacak diye. bu yüzden belki de o gelene tuzak kurmak istedim..
ghandi gibi, necaşi gibi, sokrates gibi bir ufka ulaşamadım hiç..
toptancı, güzelliklerin cem olduğu külli prensiplerin kaideleştiği yaşam tarzıyla insanlara hoşgörü dağıtabilecek...olmadı..
bir gün kapı çaldı, müzikti misafirim.. hiphop.. umutluydum.. yaptıklarımı bir kaç yıllık unutturdu..
ama şeytan hiç beklenmedik zamanda çıkıp geldi, yaptıklarımı şerefsizce yüzüme vurdu..
hayat çelik saçmalarını ruha sapladıkça tökezledim, ama kalktım her defasında bir kaç sene nefeslenip..
bana çelme takan bendim, nefsimdi, heveslerim... şimdi çok daha güçlü ve sabırlıyım yapmak için hayat denen bu besteyi.
