ortaokul yılları sözlük o zamanlar babamın işleri kötüydü, kiradaydık ve 4 kardeş okuyorduk.
okula harçlık almadan giderdim, abimin eski kıyafetlerini giyerdim çoğu zaman.
okuduğum okulda kalburüstü ailelerin çocuklarının okuduğu bir devlet okuluydu. hep ezilmiş, hor görülmüş hissederdim kendimi.
bir gün yerel bir tv kanalı gelmişti okula ve sınıftan sadece 5 kişiyle röportaj yapacaktı. heyecanlıydım çünkü bende seçilmiştim. adam ismimi, yaşımı, okulumu sordu ve çocukluğumun saplantısı olan o soruya geçti. ''günde ne kadar harçlık alıyorsun?'' sanane ulan be adam sanane?
utana sıkıla yalan söyledim sözlük, söylediğim miktar sınıftaki arkadaşlarımın harçlığının yarısı bile değildi ama bazı arkadaşlarım farketti yalan söylediğimi. çok utandım be sözlük çok. eve gidince ilk defa televizyonda görecektim kendimi ama söyleyemedim anneme okula televizyon kanalının geldiğini. çünkü yalan söylediğimi görecekti ve daha çok üzülecekti benim için. izleyemedim o programı, göremedim de kendimi. okula geldiğinde öğrenmişti annem program olduğunu, sordu neden söylemedin izlerdik seni hep beraber diye. Sadece ''unuttum'' diyebildim.
şimdi düşünüyorum da ortaokula giden bir çocuğun harçlığını niye sorarsın be adam niye?
