pentagram: eskilerden çalarlar umuduyla gittim, eskilerden give me something to kill the pain, lions in the cage, gündüz gece ve uzun ince bir yoldayım çalındı. bir de gökalp ergen dün hasta mıydı bilinmez ama şarkının ortasında nefesi falan kesildi, seyircilere attı topu. şu bir gerçek ki murat ilkan'ı aradı gözler. gene de give me something to kill the pain ve lions in the cage'i dinlemek güzeldi
arch enemy: konserin bahtsızlarıydı bunlar. ses sisteminde ki bir sıkıntı nedeniyle ilk 15 dk kulaklıktan dinliyor gibi arch enemy dinledik, mavi saçlı kızımız kendini yırtarken biz izleyiciler mixer'ın başında ki herifleri yuhaladık. allahtan bir süre sonra düzeldi de biraz kulağımızın pası silindi, arch enemy'de bu tepkiyi üstlerine alınmadı. ama gözler harıl harıl angela gossow'u aradı o ayrı.
manowar: 1 saat bekledikten sonra çıktılar sahneye. şirket bir ses faciası yaşamak istememiş olacak ki baslar ve ses sonuna kadar açıktı. kickler, basslar içimizde yankılandı. ilk başlar da bildiğimiz manowar yoktu, ta ki the lord of steel'a kadar. sonrası gerçek manowar'u gösterdi bize. en iyi performanslar bana göre heart of steel*kingdom comehail and kill ve black wind fire and steel'dı. eric adams'da 20 yıl önce neyse bugün de o. gerçek bir efsane, canlı görebildiğim için kendimi şanslı saydığım adamlardan. konserin sonlarında doğru joey demaio reyiz de yarım yamalak konuşmasını yaptı, bol bol hassiktir dedirtti. ama sonda soma'da hayatını kaybedenlerle ilgili söyledikleri takdire şayandı.
konserin seyirci kitlesi enteresandı. yaş ortalaması her ne kadar yüksek de olsa 15-16 yaşında ki çömezlerden de vardı bol bol. biranın çoğu suydu tabi ki, ona girmeye bile gerek yok.*
