sözlükleri daha çok yalnız ya da, antisosyal insanların tercih ettiğini bazı yorumlardan okuyor olsam da pek dikkate almazdım. şimdi düşünüyorum da aslında sözlüklere müptela olmamla yalnılığa/içe dönük biri olmaya başlamam aynı dönemlere rast geliyor.
o zamanlar çevremde az diyemiyceğim kadar insan vardı ama ben onlardan hep sıkılıp uzaklaşıyordum, devamlı yalnız kalmak istiyordum. ilk zamanlarda onu başaramadım, ama sonralara doğru başarabildim yalnız kalmayı. kafama göre yatıp, kalkıyor şuraya gel buraya gel gibi istek ve ısrarlar ile karşılaşmıyordum. aklıma gelen düşünceleri sözlüğe yazıyordum beğenen oldukça da dünyalar benim oluyordu. oysa o cümlelerim gerek imla gerek düşünce yönünden o kadar hatalı idi ki. ama o zamanlar bunun farkında değildim. kendimi başarılı becerikli vs. sanıyordum.
