"ne gibi tesirler nereye götürüyor" dediğimiz, diyeceğimiz...
burada başı ağrıyan çığlık atıyor, "bir şey" söyleyen duyulmuyor, keyfi yerinde olan uyuyor, olmayan uyutuluyor, kasa hep boş, devlet batıyor, uzantılarını ölüme terk ediyor, borçlanıyor, millet de yaltakçıları başa getirip acı-tatlı uykusunu sürdürüyor ve her şey daha da sarpasarıyor. bir diğer kötü durum ise devleti bu vaziyetten kurtaracak kimseyi göremiyor olmamız. evet yok. çözüm ne peki? çözüm baştakilerin aklını, başına toplaması. millet susmamalı, görüş bildirmeli. bu bir demokrasi devleti ise milletimiz hakkını aramalı. bunun için yeni oluşumlar yaratmalı.
adalet, eğitim, anayasa gibi bir çok yapıdaki eksiklikler giderilmeli, gerekenler eklenmeli, çağ dışı ilke, yasa ne varsa elveda denmeli ve bütçe ceplere değil, sisteme paylaştırılmalı.
düşünce özgürlüğü, laik yönetim, milli birlik, yurtta ve dünyada barış benliğimizin ve karar alma mekanizmamızın değişmez temelini oluşturmalı. her şeyden önce, insan olduğumuzu da unutmamalıyız.**
