yiyecek bir parça ekmeğim, yanında bir bardak çayım ve üzerine yakacağım bir dal sigaram olduğunda dünyalar benim oluyor, ciddi manada mutlu oluyorum. küçük şeylerle mutlu olabilmeyi seviyorum.
evde yalnız başımayken, televizyon açık değilse huzursuz oluyorum. televizyonu seyrettiğimden değil; kanlı canlı bir insanın sesini duyma ihtiyacı hissediyorum. ne yapıyorsam yapayım kulağım televizyonda oluyor.
kendi hayat çizgime, özgeçmişime, okul ve iş hayatıma baktığım zaman müthiş başarılı bir adam görüyorum. yani ben başkası olsaydım, kendime gıptayla bakardım.
ama kendimi her daim ve her konuda yetersiz görüyorum. çok boş yaşadığımı ve hiçbir şeyi başaramadığımı düşünüyorum. benden çok çok daha az şeyler başarmış insanlara öykünüyor, onlarla kendimi mukayese edip kendimi itinayla itin götüne sokuyorum.
şiir yazıyorum. gerçekten iyi şiir yazıyorum.
