bir şehir ol... mesela istanbul gibi...
uzaktan bakanlar seni hiç bilmesinler.
sen istanbul gibi dur olduğun yerde ama
sana gelmeye çalışanlar sana
gelemesinler. uzaktan güzel görün
herkese ama hiçkimse bilmesin içini. Sen
bir şehir ol istanbul gibi; herkes
imrensin sana ama fethedemesin
hiçkimse benden başka...
sen istanbul gibi bir şehir ol...
sahilerinde martılar öterek alsın simitleri
ellerimden. kız kulesi kıskansın beni bu
sefer senin gözlerinden. köprünün
üstünden bakarken şehre sadece diz
çökeyim ortaköy için, sultanahmet için.
istanbul ol mesela... konuş benimle ve
her kurduğun cümle için galata'dan
çelebiler uçsun gökyüzüne. iki yaka bir
kez olsun bir araya gelsin. sen konuş...
susma... istanbul ol mesela...
istanbul ol, sahip olduğun tüm
merdivenleri önce ben çıkayım. üç aşağı
beş yukarı... sonra sen çık ardımdan
eksiklerimi tamamla. gülerek tartışalım
6'yı 7'yi... sonra sen kazan ve ben tüm
merdivenleri bir daha sayayım fazla fazla...
sen istanbul ol mesela...
bir şehir ol...
istanbul ol...
bu kez boğazların kuruyana kadar ben
seveyim seni...
