çocukluğum bunların arasında geçti. hepsi kıvırcık değildi, lakin lüks villarda oturuyor ve çocuklara has o acımasızlığı da sonuna kadar yapıyorlardı. travmasını hala atamadım üstümden.
efendim, bir çok aile gibi biz de köyden kente göç ettik. babam köyde yazın çiftçilik yapıyor, kışın da inşaatlarda çalışıyordu. konya nın bozkırında tipik muhafazakar bir köydü. oradaki insan ilişkilerini, kültürel ortamı az çok hayal edebiliyorsunuzdur.
velhasıl, bir fırsat oldu; ve taa oralardan izmir'in göbeğine, lüks villaların, bol basketbol sahalarının, lisede cinsel ilişkiye girenlerin, 50 centlerin dinlendiği, gayet cool insanların yaşadığı, kravatlı babaların, ingilizce bilen annelerin olduğu, haftada 20 tl harçlık alanların, bi hırkaya daha o zamanda 40 tl verenlerin, şımarık kızların olduğu zengin muhiti bir yere yerdik. bana her gün 1 lira veriliyordu amk. kaç ayda bir en dandiğinden ayakkabı alınırdı, kıyafetleri söylemeye gerek yok.
neyse asıl sorun bu değil; ama hiç bir zaman bu piçlerle arkadaşlık edemedim ben ve oradan kalan bu aşağılık kompleksini, beğenilmezliği, toplum içindeki ayrışmayı hala hissediyorum.
onların sahip olduğu imkanlara sahip değildim. adamların boyu uzun, düzgün beslendiklerinden kemikleri iriydi. süper nike ayakkabıları vardı. öyle havalı basketbol şortlarının üstüne askılı giyer, kollarına da bileklik takarlardı ki, ben paçoz şortum ve saçma sapan tişörtüm, kıytırıktan ayakkabımla basketbol oynamaya çalışıyordum. örneğin bi basketbol oyununda hatırladığım şey böyle havalı bir çocuğun basketbol maçında, bir anda sahadan çıkıp siyah passatlı babasından anahtar almasıdır.
işte bu kıvırcık ergen irilerini izmir le özdeşleştirmişimdir hep. o yüzden izmir'i, ve oranın insanlarını sevmiyorum. bana çok kötü şeyler hatırlatıyor. o çağdaş denen izmirlilerin arasındaydım ve hiç te hoş yüzlerini görmedim. yalnızca onlara da değil, onların sahip olduğu ideolojilere de antipatim var. vay efendim hoşgörüymüş, anlayışmış hepsi hikaye. tabii ki, ben de dört dörtlük bir çocuk değildim. zaten uyum sorunum vardı; ama bu kadar nahoş şeyler hatırlatacak ve tiksindirecek kadar da olmamalıydı.
ulan güzel mi güzel bir kızın herkes okulun bahçesinde top oynarken gelip herkesi öpüp bi beni öpmemesini nasıl unutabilirim? işte izmir kızları benim için böyledir. onların şekilciliği, yapaylığı, çirkefliği hala iğrendirir beni. burada anlatamayacağım nice olay yaşadım.
iğrenç... tek kelimeyle iğrenç. o ergen irilerinden de izmir den nefret ediyorum. ama o özel okullarda okuyan irilerin kazandığından daha iyi bir üniversitede okuyorum. ama imkanlar yok ki amınakoyayayım. onların çoğu paradan puldan turlamıştır avrupayı, biz hale sultanahmet, beyazıt, beyoğlu...
