--spoiler--
bir zamanlar çok güçlü bir kral varmış. dört tane de eşi.
*kral 4. eşini çok severmiş, bir dediğini iki etmez, her şeyin en iyisini ona verirmiş.
*kral 3. eşini de çok severmiş. bu güzel eşinin kendisini terk etmesinden korkup çok kıskanır, üzerine titerrmiş.
*kral 2. eşini de severmiş. bu eşi kendisine karşı hep sabırlıymış. ne zaman bi derdi olsa sorunu bu eşiyle çözermiş.
*kral, kraliçe olan 1. karısını ise sevmezmiş. ancak eşi onu çok sever ve sağlığıyla, hükümranlığına en çok katkıyı o sağlarmış
kral bi gün ölümcül hastalığa yakalanmış. eşlerinden hangisinin ölümü onunla paylaşacağını öğrenmek istemiş.
-4. eşinden "mümkün değil" yanıtını almış.
-3. eşi "hayat çok güzel, sen ölünce ben yeniden evleneceğim" demiş.
-2. eşi, her zaman yardımcı olan eşi, "bu sorununa yardımcı olamam, en fazla mezarına kadar gelir, tören yaparım ve yasını tutarım" demiş.
bu arada ilk eşinin sesi duyulmuş. "nereye gidersen git seninle olurum, seni takip ederim" demiş. kral bu yanıta çok sevinmiş ve "keşke bir şansım daha olsaydı" demiş.
--spoiler--
şimdi ben bunu niye anlattım? biz, hepimiz bu kralız işte. 4 eşliyiz hayatta.
4.eşimiz: vücudumuz. onun güzel görünmesi için her şeyi yaparız. ama ölüm geldiğinde o bizi terk edecektir.
3.eşimiz: sahip olduğumuz servet ve statümüzdür. ölür ölmez başkasına yar olacaktır.
2. eşimiz: akrabalarımız, dostlarımızdır. tüm sorunlarımızı paylaşırlar ama ölüm anında tek yapabilecekleri gözyaşı döküp bizi uğurlamak olacaktır.
1. eşimiz: ruhumuzdur. bu dünyadan ayrılsak da bizimle gelecek ve asıl bizi hatırlatan o olacaktır.
sahip olduğumuz her şey bir gün yok olacak. perde kapanacak ve dekor çökecek. bu yüzden önemli olan ruhumuzu geliştirmektir.
ruhunuzu geliştirin ki sizden geriye bi eser kalsın dünyaya.
