yine, yeniden.
Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin
beni Ne kadar yakından ve arada uçurum;
insanlar, evler, aramızda duvarlar gibi Uyandım uyandım, hep seni düşündüm
Yalnız seni, yalnız senin gözlerini Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım
Ben artık adam olmam bu derde düşeli Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum
ordan oraya
Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki Anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan
su içtiğimi
Ve içim götürmez kenarından kesilmiş
ekmeği Kaç kez sana uzaktan baktım 5.45
vapurunda;
Hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş
sanki Tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor
Nasıl unutmuşum senin bir başkasını
sevdiğini Çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu;
Bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri Rastlaşmamak için elimden geleni yaparım
Bu böyle pek de kolay değil gerçi… Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya;
Bunun verdiği mutluluk da az değil ki Çıkar giderim bu kentten daha olmazsa,
Sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur
belki inan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem,
Son isteğimi de söyleyebilirim şimdi: Bir geceyarısı yazıyorum bu mektubu
Yalvarırım onu okuma çarşamba günleri.
