tasavvuftaki gerçek aşktır. aşk-ı beşerîden farklıdır. birini seversin, kavuşamazsın aşk olur... aşık olduğunun bir parçası olduğunu, ondan geldiğini hissedersin, o da hakiki aşk olur...
"aşk imiş her ne var alemde, ilim bir kil u kal imiş" derken fuzuli'nin yandığı aşk da budur işte.
