ya sinirlerim zıpladı yine. ben dert babası mıyım!?? psikolog felan mıyım!? her sıkıntınızda ne diye bana yapışıyorsunuz. neymiş neymiş sevgilisinden ayrılmışmış. ne yapayım? barıştırayım mı? yoksa elini sallasan ellisi diye moral mi vereyim? hayır yani kendi meşguliyetlerim bana yetmiyor mu? günde 2-3 saat uyuyorum. birde sizin pisliklerinizle mi uğraşayım allahsızlar. böyle gerizekalı arkadaşlarımda yok değil. itina ile hepsini uzaklaştırıyorum çevremden. saçma salak şeylerden meşgul ediyorlar. dingiller.
edit: can ciğer arkadaşlarım alınmasın tabi. hayatında hep olumsuz takılan insanlar için bu serzenişim. zehirliyorlar gerçekten.
