yüksek sesle söylenen bir cümlenin ardından gelen asıl söylenmek istenilip de söylenilemeyen sözlerdir.
kaç yıl oldu? sahi hangi yıldaydık o gün ?
güz mevsimi. sarı yaprakların birer birer havada uçmaya çalıştıkları mevsim. başka bir deyişle sarı yaprakların uçmayı öğrenmesine fırsat vermeden göçüp giden bir mevsim güz mevsimi. hüzün diye de adlandırılır, umutsuzluk diye de.
iki yanı sarı yapraklı ağaçlarla kaplı bir yolda yürüyorum. ılık bir rüzgar esiyor tam karşımdan. kaldırıma düşmüş sarı yaprakları ezmemek adına geçen arabalardan birer küfür işitiyorum. aldırmıyorum. biraz sonra arkamdan bir araba daha yaklaşıyor. sesinden tanıyorum. ama bu kez farklı bir şey oluyor. sağ dirseğimde müthiş bir acı hissediyorum. arabanın dikiz aynasının parçalanıp da yola düşmesinden bir şeyler anlıyorum. kırmızı renkteki araba 10 metre ilerde sağ tarafta duruyor. dirseğim öyle bir acıyor ki. düşünemiyorum bile. hafiften yağmur başlamış çok sonra fark ediyorum. arabanın kapısı yavaşça açılıyor ve dirseğimdeki acıdan eser kalmıyor. bir anda yağmur damlalarına gök kuşakları karışıyor. hüzün fırtınalı mevsimde aşk güneşi açıyor bir saniyede. susuyor güz yaprakları. çıt yok. hayatın anlamı birkaç saniyeye böyle sığıyor işte.
kestane renkli saçlarına düşüyor yağmur damlaları. gök kuşakları taç oluyor o saçlara. kahve gözlerinden yansıyor güneş. ve ben bildiğim ne varsa unutuyorum. sadece gözlerine bakıyorum.
" bir şeyiniz var mı?" diyor gözleriyle baharı getiren gülümsemesiyle.
susuyorum. "iyi misiniz?" diyor. yine aynı gözler aynı güzellikleri çağrıştırıyor. ya da tüm güzellikler bu gözlerin kötü birer taklitleri. bilmiyorum, sadece susuyorum.
ellerini uzatıyor dirseğime doğru. "iyiyim" diyorum seni görüp de iyi olmamak mümkün değil galiba.
"emin misiniz çok özür dilerim." diyor.
"önemli değil." diyorum canımı da alsan önemli değil.
"hastaneye gidelim" diyor işaret parmağı dirseğimi gösteriyor.
"gerek yok." diyorum gözlerine biraz daha baksam geçecek.
duymuyor hiç, ikinci cümlelerimi.
"gidiyorum o halde" diyor, gülümsüyor.
"gidebilirsin" diyorum, gözlerini bana bırakabilirsen.
duymuyor yine.
yavaşça gidiyor kırmızı arabasına.
hiç başlamadan bir rüya daha bitiyor usulca...
