Çocukken hastalandığımızda ıhlamura, ilaçlara ihtiyacımız olmazdı annemin koynunda bütün hastalıklar,bütün acılar iyileşiverirdi.ilk aşkım, ilk ayrılığım, ilk depresyonlarım hep annrmin omzunda ağlayarak geçti. Her türlü saçmalığımı her türlü saçma isteğimi elinden geldiğince yaptı.40 yaşından sonra yaşadıklarının seni ne kadar yıprattığını biliyorum anne. Yine de o Tanrıçalara has devasa güçlülük rolünden asla taviz vermediğinin de farkındayım. Ama nefes al. Tüm bu sorumluluklarla kendine bu baskıyı yapma.Tek dilek hakkım olsa senin annem değilde kız kardeşim olmanı dilerdim seninle yapacak o kadar çok şeyimiz var ki..vaktimiz sınırlı..Ben bu yazıyı sana yazdım anne. Sen benim yazılarımı hep takdir edersin. Eşsiz ruhuna hayran olduğum kadın,hep olmak istediğim kadın. Seni seviyorum anne.
