Yaklaşık 4 ay kadar sonra, eğer herhangi bir aksilik olmazsa 1 yıllığına hunharca gerçekleştireceğim eylem. Evet, gidiyorum. işlerin bu raddeye gelmesi ve benim gideceğimin sonucunu almam, ne tesadüftür ki, tamda artık bu diyarlarda ki hayatımın çılgınca monoton ve sıradan bir hal aldığı düşüncesinin beni tastamam çerçevelediği zamanlara denk gelir. Güzel bi şehirde yaşıyorum, harika bir körfezi olan, istanbul ve Ankara'nın aksine panaromasında gökdelenlerin olmadığı( henüz)deniz kenarında büyük bir şehir. Ama bu denli büyük bir şehirde bir insan çoook uzun süre yaşayınca da,her yeri tanımış, her yere gitmiş, artık gezecek görecek ve keşfedecek bir yer kalmadığını hissediyor. işte bu noktada gitmeye karar verdim.
Arkada bıraktıklarım? Evet,çok var. Ama bu noktada da yine büyük bir tesellim var: çok yakın arkadaşlarımda benim gibi gidiyorlar bi süre, Avrupa denilen kıtanın ücra köşelerine. ancak çok acı bir şey, hiç böyle hissedeceğimi düşünmezdim, şuan ailemi veyatta burada bıraktığım kimseyi özleyeceğimi düşünmüyorum. Umuyorum ki, orada geçireceğim zamanda arkada bıraktığım ve güzide olduklarını bildiğim bu insanların değerini anlarım.
Kısaca giden için ayrı, geride kalan için apayrı bir eylemdir gitmek.
