Her dişim düştüğünde yastığımın altına koyup sabah meleklerin onu alıp yerine para koyduğuna inandığım için.
Yada kardeşim doğduğunda onu kıskanmayıp sevmem için annemin bana aldığı oyuncakları kardeşimin getirdiğine inandığım için.
Yada pekmez sevmediğim için annemin şurup şişesine doldurduğu pekmezi bana bu büyüme ilacı. Hergün bir kaşık içersen çabucak büyürsün diye yutturduğu için.
Yada arka sırada oturan kızın benden silgi istemesiyle kendi kendime gelin güvey olup herkese selin beni seviyor dediğim için,
yada bir arkadaşımın babasının çok sakallı olmasından dolayı onun kurt adam olduğunu sanıp o çocukla küstüğüm için. (evet bu en salakça olanıydı)
10 yaşına kadar yatağımı ıslattığım için.
Temel reis izleyip annemden sürekli ıspanak yapmasını istediğim için.
Uzun lafın kısası ben çocukken çok salakmışım. Ama en çok o günleri özlüyor insan. Dertsiz tasasız sorumluluksuz keyifli günleri. Bok vardı bencede. O yüzden büyüdük...
