ne kadar zor ve acı bir şey olduğunu tahmin edebiliyorum. aşk karşılıklı olduğunda çok ama çok güzel ama karşılıksız olduğunda zamanla insanı yeyip bitiriyor.
var bana böyle aşık bir çocuk 4 sene civarıdır karşılıksız seviyor. konuştuğum vazgeçirmek istediğim zamanlar oldu,konuşmadığım bilerek uzak durduğum zamanlar oldu, kendime kızdığım zamanlar oldu. ben ona hiç ümit vermedim ki hemde hiç. zaten tanımazdım da. ölesiye sevilmeyi çok istiyordum ama böyle karşılıksız olanını istemiyordum ki. böylesi beni de o kadar üzüyor ki anlatamam.
telefonumu her elime aldığımda gelmiş olan yüzlerce mesaj onlarca cevapsız arama.
sanırım bir dilek hakkım olsa onun beni sevmekten vazgeçmesini isterdim. hem onun hayatının artık düzelmesi için hemde benim artık üzülmeyi bırakmam için...
