Birçoğunun beyni olmadığınından şüphelendiğim insan topluluğudur.
Şimdiye kadar cemaatten çok arkadaşım olmuştu. inançsız olmama rağmen sürdürebildim arkadaşlığımı.onlar bana saygı gösterdi ben onlara.. ta ki şu son iki güne kadar. içi cemaatçilerle, ki büyük bir kısmı da abla diye tabir edilen tiplerden, dolu bir arabada seyehat ettim. Başta kendilerinden bekleneni yapıp dua okudular somada yaşanan katliyamda canını yitiren işçilerimize ve onların ailelerine dua ettiler. Bu noktaya kadar sıkıntı yok.
Abartmıyorum, 30 saniye bile sürmeden araya müzik girdi ve bizimkiler kendini kaybetmişçesine göbek atmaya başladılar! Bu nasıl bir samimiyetsizliktir! içlerinden biri benim kös kös oturduğumu görünce yanıma geldi. Ben sebebini söyleyince tekre geri dönüp ' yası varmış hahah' diye arkadaşlarına söyledi ve tam olarak neden söz edildiğini anlayan da sadece bir kisi oldu. O da, bu şimdi söylenir mi deyip surat astı. Sanki az önce hiç sözü edilmemiş gibi... ama merak. Etmeyin onun hüznü de uzun sürmedi.
Benim derdim kimsenin eğlencesiyle değil. Hepimiz susup oturalım da demiyorum ama o kadar duyarlıysanız bu insanları acılarına, bu kadar derinden hissediyorsanız bu yası saygı göstermesini de bilin!
Orada o insanlarla olduğun için kendimden utanıyorum ve evet onlar inançlıysa ben de göğsümü gere gere söylüyorum, ben ataistim!
