tüm unutulmak istenen, hatta bir biçimde bilinçaltının örümcek ağlı karanlık işkence odalarında kilitlenmiş hatıraların günyüzüne bir yunusun deniz yüzeyine atlayışı gibi amansız ve en gerçekçi haliyle çıkmasına sebep olan bir suç ortağıdır.
eğer bir sokak lambasıysanız sevgili dostlar, aklınıza kazıyabileceğiniz ve hatrınıza geldiği zaman iliklerinizde hissedebileceğiniz tek anı; kokudur. keza, dokunamazsınız sevdiğinizin tatlı tenine, sarılamazsınız boynuna, öpemezsiniz yanaklarından, tutuşamazsınız el ele.
kısaca, bir anınız olamaz tabiatiyle.
yıllar, yıllar sonra onu hatırlatan tek şey belki aydınlattığınız sokağınız olacaktır, tabii o da bilinçsiz bir biçimde geçiverirseniz gecenin bir vakti yahut masmavi bir günün şafağında... zor bir ihtimal. bilinçli gidilmedikçe tesadüfi olması meşakkatli.
ama koku öyle mi? alalade, oldukça önemsiz biri sıkıvermiştir onun parfümünü... şimdi kim engelleyebilir onu ve tüm anılarınızı hatırlamanızı? kim engelleyebilir, yüreğinizin yeniden bir avuç içinde acımasızca sıkılmasını? kim engelleyebilir yıllardır kurumuş gözpınarlarınızın sulanmasını?
kimse...
maalesef, kimse.
