kuzey avrupa ülkelerinde, kız olsun-erkek olsun kişilerin arkadaş sayıları bize oranla oldukça düşüktür. dışarıdan bakıldığında kalabalık bir çevrede bulundukları gözlense de samimi oldukları kişi sayısı çoğu kez ikiyi-üçü geçmez.
bizler, çok arkadaşlı olmayı seven insanlarız. kim bilir, bu durumumuz belki de bol misafirli, kalabalık aileler içerisinde büyümemizden kaynaklanıyor. hal böyle olunca da pek seçici olmuyoruz. tipik akdenizli yapımızla; kısa sürede çok sevdiğimizi düşünüp çabuk bağlanıyor, ufak-tefek olumsuzluklara çok sert tepkiler göstererek, hatta çoğu kez de pişman olarak sevdiklerimizden ayrılıyoruz.
- bir de sevilme hasreti çekenler var! bu apayrı bir mevzuya konu elbet...
