bi beş sene önce ''yoruldum artık'' diyebileceğimi hiç düşünmezdim ama yoruldum artık... bugün bunu anladım yorulmuşum işte sözün ötesine ne gerek var.. ınsanlar anlamasin diye aciyla gülümsemekten, her şeyin üst üste kötü gitmesinden, hergün uyanmaktan, yemek yemeye çalışmaktan, hayattan, işten, kendimden, basarisizliklarimdan, ağlamaya gücümun kalmamasindan hepsinden çok yoruldum.artik bitebilir mi lütfen? kendime dertlerim yetmezmiş gibi bir de toplumsal olaylara oturduğum yerde üzülüyorum. elden bir şeyin gelmemesi ayrı bir ağırlık bırakıyor omzuma... radikal kararların eşiğindeyim. facebook'u kapattım, twitter mwitter yok gibi zaten, haberlere bakmıyorum, sözlüğe de girmemeye özen gösteriyorum... izmir'de bir sakallı celal olmak varken fazlasına gerek yok...
