bir adam... bakın ırkını, etiketini vasfını vermiyorum bir adam... vurulmuş. çocukken parkta arkadışımız kovalarken taşa takılıp yüz üstü düştüğümüz gibi düşmüş... çaresiz. kan var başını etfafıda. o kadar masumca ölmüş ki acaba az sonra öleceğini bilmeden aklından ne geçiyodu? kimse bilemiycek. belki de kızına yeni bir mont alması gerektiğini, beli köşedeki gazeteciye uğramak istediğini düşünüyordu, belkide sadece içinden bir şarkı söylüyordu. bir adam ölmüş... öylece yatıyordu. arkadan vurulmuş. kovboy filmleri izleyerek büyüyen asalak katil belliki arkadan vurmanın ne büyük bir şerefsizlik, i**nelik olduğunu öğrenememişti. ayakkabısı delikti. hoş zaten birdaha yeni ayakkabı almasına da gerek yoktu. olmayacaktı asla. kzı görmüştü öylece yattığını. babasıydı yatan. bir daha diyemeyeceğini asla diyemeyeceğini bildiği için avazı çıktığı kadar baba diye bağırıyodu. katil mi? o şerefsizce kaçıyordu. ona yakıştığı gibi.
bu adam ermeniymiş arkadaşlar. ama en az malatyadaki kayısının tadını, istanbul'un erguvanlarını, ramazan pidesini sizin kadar severmiş. bu adam ermeniymiş arkadaşlar. kendi vatandaşı olduğu ülkeyi, bozuk sistemi tıpkı devletin malı deniz yemeyen keriz diyen türüt gibi eleştirirmiş. bu adam ermeniymiş arkadaşlar. onun dedikleri kanımıza dokunurmuş.
bunları bilmek sadece bir insan olarak onu sevmek, mübarek ramazanda ona bir parça pide koparıp verebilmek, ona mevlanayı anlatmak, ona güzel dualar okumak, türklüğü anlatmak, belkide en güzel milliyetçilk olacakken bir organizmaya silah tutup öldürtmek, ölüşüne sevinmek, destanlar yazmak, şarkılar söylemek olmuş milliyetçilik.
kompleks dolu ailelerde büyümüş, insandan bihaber, dünyadan bihaber, ama okadar konunun ehli ki birkaç gazete sütününda gerçeği gören, yargıa varan!, biri çıksada bulaşsam diyen, dinim için adam keserim diyen ama günah olduğunu bile bilmeyen dinsizler, muhtemelen hiç sevmemiş sevilmemiş ailesinde de bi lokmacık bunu görmemiş, gölgesinden korkan, milliyetçi olmayı okul kavgalarında kamyonla adam toplamak sananlar, türkiyenin bütünlüğünü mafyacık insancıkların sağladığını sananlar, şanlı tarihimiz dışında hiçbir milletin tarihini okumayanlar okumsk istesede okumayı çoktaaan unutmuş olanlar; siz ismail türüt gibi (dıııııttt)bir şarkılık kahramanın arkasından buyrun bağırın gururumuz diye. sonra gidin bir deftere 10 sayfa insanım ben insanım ben insanım ben yazın. aynaya karşıda uygulamanızı taviye ediyorum. hadi ama vakit geçiyor(!)...
