süleyman efendi'ye -ks- rabıta yaparlar ki tasavvufun hiçbir kolunda ölmüş bir şeyhe rabıta yoktur. öyle olsaydı herkes peygambere sav rabıta ederdi. ayrıca süleyman hilmi tunahan'ın son şeyh olduğunu artık başka mürşidin gelmeyeceğini iddia ederler. bu da tabi oldukça akıl dışı bir inanış. onun haricinde herhangi bir yaşayan kişiyi ilahi vasıflardan feyz almış lider olarak kabul etmedikleri için bu durum onları siyaseten son derece pragmatik davranmalarını sağlamaktadır. mesela nurcular açıkça söylemeseler de said-i nursi'yi -ks- mehdi olarak görürler, birisi risale-i nur'un düsturlarını fazla zorlayıcı tavırlar içine girerse, mübarekler heyeti denilen yaşayan eski said-i nursi hizmetkarları ya da büyük ağabeyler onları nur külliyatından örnekler vererek ikaz ederler. gülen cemaatine duyulan tepki biraz da bu yüzdendir.ama süleymancılarda ortada ne bir ilahi otorite ne de eser yoktur. o yüzden her türlü koşula elastikiyetle intibak ederler. fırtınalı havalarda ustaca gemilerini yürütürler.
