bu gece yüzlerce evde yas var. kimisi babasını, kimisi eşini, kimisin evladını,kimisi kardeşini yitirdi. o evlerde şu an su içmek bile külfet geliyor bünyelere. alınan nefes boğazı yakıp geçiyor kalbe saplanıyor. anılar var insanların kafalarında. üzerine yeni şeyler eklenemeyecek anılar. anılara sarılıyorlar. çocuklarına sarılıyorlar ve yedikleri ekmeğe, odada yanan elektriğin faturasına, o dört duvar arası evin kirasına lanet ediyor insanlar; keşke yaşasalardı diyerek. o yüzden bu gece yorgan altı fantezilerinizi bi kenara atın,yorgunsanız sızmayın gerekirse bünyenize işkence edin, kimseyle mesajlaşmayın ve sadece ağlayın. ağlayın ve eşlik edin o yas tutan yüzlerce evdeki her bir damla gözyaşına.
