ben siyaset devşiriyorum. mesele de dünyadaki en ağır koşullara sahip bir işin yeterli güvenlikte yapılıp yapılamaması değildir sadece. bir olayı sadece olduğu gibi değil, geri planına bakarak ele almak gerekir. peki hedef neden erdoğan?
şimdi bu soma'da ki maden ocağı işletmesi özel teşebbüse ait. bu facia neden oldu? hemen aklımıza ihmal veya denetimsizlik geliyor. ister istemez, taraflı tarafsız acaba orada ne oldu diye düşünüyor. sen gidip bu ocakları denetleyecek kurumları özelleştirip aynı sermaye sahiplerinin ellerine verirsen, onlarda paravan şirket edasında işlerini görürler. bürokratik açıdan yük hafifletse de bu devlet politikası olduğu için eleştirebilir. devletin başında da açık ara recep tayyip erdoğan vardır. kimi hedef alacağız? uganda cumhurbaşkanını mı? şimdi hemen duyuyorum "efendim oradaki işçiler şöyle böyle sesleri niye çıkmadı o zaman?" diye. nasıl çıksın arkadaşım? şirketler sendikalaşmaya yüz çeviriyor, işçisini tehdit ediyor. dinlemeyip mahkemeye giden işçiler, devletin sermaye sahiplerinin yanında yer almasıyla dışlanıyor. adam ne yapsın be? borcu var harcı var. ben burada kapitalizmden filan bahsetmiyorum. vahşi, faşist, başka hiçbir sese kulak asmayan vahşilerden bahsediyorum.
