türkiye.
şöyle dört madenci öldüğünü sandığımdan hiç araştırmadım. bugün öğrendim 3 şey.
bir;
artık alıştım bu ülkede bir şirketin, herifin karı, destanı için insanların bir bir ölebileceğine, artık sayısı çok değilse sınavlardan başımı kaldırıpta bakmıyorum, bakmadım. 4 kişi 4 aile 4 yetim doğal bu ülkede.
iki;
238 kişi ölmüş. son hatırladığım tüm rakamlardan fazla. çıkmışlar hala savunuyorlar, kader diyorlar. şu insanların kader kavramına hastayım. mağdur edebiyatlarına hastayım. gezicilere vatanın malına zarar verdi demelerine hastayım.
madencinin 12 saat çalışıp sonrada karbonmonoksitli, göçük altında bir kaderi varsa şayet size göre
rabia diye tutturduğunuz şey de mağdur edebiyatı yapma hakkınız yok, madenci gib paşa paşa kader olaraktan yaşasınlar, ölsünler. ölürken sedyeyi de kirletmesinler.
ya da bu hak yeme olayı putunuza ve çevresindekilere göre farklı mı gözünüzde.
üç;
her zaman ki gibi zalimler, şakşakcıları ve ezilenler.
