yazmayım susayım diyorum şu lanet olası siyaset alanından uzak durayım diyorum. ama bir türlü olmuyor, insanımızı siyasi iktidarın bekasını sağlamakla sorumlu bir vasıta olarak kullanan ama iş siyaset üzerine kafa yormaya, konuşmaya gelince, yok öyle çıkar cübbeni gel, yok yok ölmüş insanlar üzerinden siyaset yapılmaz diye pasifize eden, bana nerde konuşlanmam gerektiğini her defasında bildiren zihniyetinizin allah belasını versin. o iktidar ki, geçen yıl 6 kez denetime gittiği ocakta kaç kişinin olduğunu resmi rakamlarla sana bildiremiyor? yada bildirmek lüzumunu dahi hissetmiyor. velakin mitinglerde 3 milyon kişi vardı diye net rakamları anında verebiliyor. rakamlardan korktuğu nokta da bunlar şehit, kader de bu da varmış, takdiri ilahi diyebiliyor. temel sebep, bizim varlığımızın birilerinin varlığına her daim armağan olması bu ülkede, insan olarak hiç bir değerimizin olmadığına inandırılmış olmamız, bunun her daim bize hatırlatılması, içimize işlemiş adeta, bu sebeple sedyeye alınan işçi kendi varlığından, sağlığından ziyade sedyeyi önemseyebiliyor. biz hastane sedyesi kadar değerimizin olmadığına inandırılmış insanlarız. biz bu ülkede birilerinin bekasını sağladığımız sürece şans eseri var olan işine gelinmediğinde de anasını-bacısını alıp gitmesi gereken bir kaç mehmetçikten daha fazlası değiliz.bunu kabullendiğimiz sürece yaşananlar ilk yada son olmayacak.
