evvel emir; hayatlarını kaybeden emekçi kardeşlerimize mevlamdan rahmet, marifet; ailelerine baş sağlığı, yakınlarına sabır diliyorum.
sonuçları itibariyle değil de, meydana geliş bakımından deprem gibi tabi felaketler hariç, hemen bütün kazalar insan kaynaklıdır.
mes'uliyet, iş kazaları olsun; sosyal hayatın her alanında meydana gelen olumsuzluklarda, ihmal-tedbirsizlik; kazaları önlemek yolunda gerekli alt yapı için eksik-düşük maliyetli bütçe tercihlerini düşünürsek; son olayda olduğu gibi iş yeri sahibi, onun teknik ekibinden başlayarak, denetim mekanizmalarından en nihayet çalışanlara kadar sıralanan zincirin halkalarıdır.
türkiyede çalışma şartları, eskisi kadar olmasa bile; mükemmellikten uzaktır.
işverenler imalatın her alanında kendisine düşen paydan istifade ederken, başta imalat çalışanları olmak üzere, ham maddeden ara mamullere, atölye ve/ya büyük ölçekli iş yeri mekanlarına kadar, asgari sermaye kullanmayı tercih eder.
teknoloji pahallıdır. özellikle yer altı madencilikte emekçiler, çoğu zaman allaha emanettir. işveren çağının teknolojisini layıkıyla yansıtmaz. denetim, olması gereken seviyede değildir. Bu tespitler; benzeri kazalarda yukarıdan aşağı bir sorumluk yükler insanlara. hayat kayıpları bu sorumluluğu ve neticesinde ödeyeceği bedeli ağırlaştırır. bu kaçınılmazdır. gereken ne ise, elbette hukuk dairesinde yapılmalıdır.
dedik ya kazalar insan eksenlidir. şimdi özellikle büyük kentlerde nispeten refah içinde olanlarımız; bu elim kazalarda, fırsatçılıkla kendilerince "siyasi" linç peşinde koşmaca yerine, en basitinden; şahit olduğum için söylüyorum; özel arabalarında trafikte seyrederken cep telefonlarını kullanmasınlar; evlerinin temizliği için istihdam ettikleri insanları, cam silmek için cambazlıklarına engel olsunlar. gösteriş kabilinden evlerine aldıkları, özellikle canım finoları; sıkılınca yılkı atı misali sokağa atmasınlar; bağdat caddesinde evinden sürgün edilmiş "cins" finoları gördükçe içim acır.
hayat nicelik değil niteliktir.
