hayatımda birilerini mutlu etmek için ne yapabilirim diye sorgularken buluyorum kendimi bazen, sonra bir çoğunun buna değmediği aklıma geliyor bir kez daha; gülümseyip sadece susmakla yetiniyorum, içimde parçalıyorum hepsini. parçalandıkça bana acı veriyorlar batıyorlar sanki tek tek her bir hücreme, verdikleri her bir acıdan sonra biraz daha güçleniyorum. hani kabuk değiştiriyormuş gibi sanki, anlıyor musun?
