eskiyen bir alışkanlığın geri dönüşü.
yazmayı , okumayı çok severdim eskiden.
sonra sisteme sövdüğümü sanıp yazmadım bir süre.
sonradan anladım ki aldığım diplomaların bana tek faydası okuryazar olmak.
kendi kendime doluyorum.
sonra buralara taşıyorum.
kelimeler benim oyuncağım, onca rutinin kuralın içinde yarattığım dünyam.
kimse karışmıyor, dayatmıyor.
elimdeler rengarenk boyuyorum.
hayatın sıkıcılığı, griliği azalıyor işte.
yoksa bir numarası yok.
kendi halimde, kendi kendime...
ya duyulur sesim, ya duyulmaz.
kime ne?
