kımız ile aralarında bağ olan deyimdir.
atalarımız birbirlerine söz verecekleri zaman, bir kaba kımız koyarlar ve içine kanlarını akıtırlarmış ve sonra o kanı sırayla içerlerdi. içtikten sonra da söze bağlılığına binaen gök girsin kızıl çıksın denirdi.
