Ve sordum, Tanrının yukarıda mı yoksa aşağıda mı olduğunu.
Bağımlılıktan nefret ettim. Gitmemi, terk etmemi engeller diye.
Geçmişe tükürüp geleceği çiğnedim. Bugünü ise uyuyarak geçirdim.
Şimdiyse ağlıyorum. Hepimiz için. Çünkü hiçbiri işe yaramadı.
Kendimi defalarca buldum, defalarca kaybettim.
Kendimi tanıyamadım. Zamanım olmadı.
Bana ait bir gezegen bulana kadar insanlara ve kendime zarar vermeye devam edeceğim.
Ve dünyaya bırakabileceğim bir miras yok. Bütün değerleri iyi bir pizzanın üstüne içtim.
Umarım sabaha ölmüş olurum, diye kapattım gözlerimi.
Madem ölmedik, yaşayalım o zaman, dedik. Ölümsüzüm ben, dedim. Ölene kadar.
Bütün hayatımız boyunca beklediğimiz ve nereden geleceğini bilmediğimiz huzuru arıyoruz.
Dünya üzerinde böyle geceler de yaşanabildiği için kendimi vurmuyorum.
Hiçbir yeri, bir gün geri dönmek için terk etmedim.
Hayal etmeye çok ufakken başladım. Artık hayal edecek pek bir şey bulamıyorum.
Tanımam yeter, gittiğim yerlerden ve insanlardan iğrenmem için.
