Nedendir bilinmez, yok oluşumun golgesindeki hayatin cigirtkanligi. Aslında seslere kulak asmiyorum da, su eziklik alemetleri olmasa daha iyi bir insan olacak sanki merhametimin müşterisi. Bazen ben de sacmaliyorum, ama ispat etmeye calismiyorum benligimi, ya da ne bileyim sonradan gördüğümü ustun bilgi diye satmiyorum her firsatta. Acima duygusu sariyor bazen bedenimi, mütevazi görüntülerinin arkasında simartircasina besledikleri egolarini gördüğümde insanlıktan bahseden insanlarin.
