bir yaz günüydü ve o çok üşüyordu, gözleri yaşlı, elleri sanki soğuk varmışcasına kıpkırmızı olmuştu.. yoksa odamı ailesini kaybetmişti?
bir ağaç dibi buldu kendine elinde bir fotoğraf vardı, ağlamaktan üzerindeki eski püslü giysisi ıslanmıştı..
birden bir şarkı mırıldanmaya başladı anlaşılamayan ama o okudukça hışkırıkları daha derinden geliyordu.. çaresizdi, ufacıktı. peki sokakta ne işi vardı?
ailesi nerdeydi, ölmüşler miydi? yoksa, onu terk mi etmişlerdi..
birden oturduğu yerden doğruldu yürümeye başladı, sağına ve soluna bir kaç kez baktı belli ki gidecek bir yeri yoktu, devam etti yürümeye.. bir harabeye geldi orada ondan başka çocuklarda vardı, hiç yadırgamadı onları belli ki onlarda onun gibi kimsesizdi..
bir ateş yaktı içlernden en büyüğü bir ekmek, bir kaç domates ve peynir vardı önlerinde herkes karnını doyurdu.. sokaktaki çocuk kenara çekiliverdi cebine koyduğu resmi çıkardı, gülümsedi ve öptü.. uyudu çocuk gözyaşlarını minik ellerine silerek uyudu..
uyandığında yarınlar ona verecekti, daim mutsuzluk mu?
